De strijd die je moet voeren om weer dichter bij jezelf te kunnen zijn is moeilijk. Ondanks de verschillen in onze levens, begrijpen wij elkaar op dit vlak erg goed. Ik vind het knap van jou dat je inziet dat het je niet verder helpt om je ogen te sluiten voor alles wat je overkomen is. Zelf heb ik dit jaren vol kunnen houden en ik ken de keerzijde ervan maar al te goed.
Jij realiseert je nu, dat je op zoek moet gaan naar de nieuwe jij. Het kankertraject heeft je voorgoed veranderd en ik zie jouw struggle. Wat je meemaakt verandert je zijn. Dat geldt voor ieder mens, iedere dag opnieuw. Maar als traumatische gebeurtenissen je overkomen, verandert je zijn in iemand die je opnieuw moet leren kennen. Het verandert je in iemand die je misschien wel helemaal niet zo leuk vindt en dan moet je op zoek naar een manier om met jezelf door één deur te kunnen gaan. Of het verandert je in iemand die je juist steeds leuker begint te vinden naarmate je haar beter leert kennen. Ik hoop dat voor jou dit laatste geldt. Ik zie nog steeds de oude Lunah, maar ik zie ook andere, nieuwe kanten van jou. Je bent mooi zoals je bent Lunah. Als je dit beeld kwijt bent, houd ik je graag mijn spiegel voor.
Je schreef me over een boektitel: Iedere herinnering verdient respect. Hoe meer ik over die uitspraak nadenk en wat dit voor mij zou betekenen, des te meer het me van streek maakt. Want het doet me beseffen dat mijn klim omhoog nog ver is. Ik heb veel herinneringen aan dingen waar ik spijt van heb, waar ik schaamte voor voel en mezelf voor verwijt. Er zijn nog veel onverwerkte gebeurtenissen die ik niet eens onder ogen kan komen, laat staan aan durf te raken. Je vraagt me naar hoe ik kijk naar het verwerken van traumatische gebeurtenissen. Ergens denk ik dat je het je leven niet in de weg moet laten staan. Het leven is kwetsbaar en je zou er juist van moeten genieten en je focussen op alle goede dingen in het leven. Maar ik kan het verleden niet in het verleden laten. Ik denk dat niemand dat echt kan. Maar als je een trauma kan verwerken en er met respect voor jezelf op terug kan kijken, kan je je trauma dragen. Naar dat moment kijk ik uit. Ik werk er hard aan om daar te komen, maar helen gaat gepaard met tegenslagen. Zoals nu het geval is, want iemand van wie ik houd bracht onlangs diezelfde pijn terug bij mij. Ik was weer alleen in wie ik ook toen moest zijn. Het laat me twijfelen aan alles, het verwart me, het brengt chaos in mijn hoofd en het neemt me steeds terug mee het verleden in. Het heeft mij compleet uit het veld geslagen en ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Ik kan het niet en ik durf het niet. Ik durf het niet binnen te laten. Ik heb aan mezelf beloofd om me er dit keer niet voor af te sluiten en ik doe mijn best, maar het lijkt me niet te lukken. Ik wil zo graag door met mijn leven dat het makkelijker is om mijn gevoel te blokkeren. Ik doe gewoon alsof het er niet is, desondanks ik geleerd heb dat het daardoor op een later moment tien keer zo hard terug komt. Ik moet een manier vinden om met mezelf om te gaan in deze situatie zonder mezelf opnieuw te verliezen. Maar ik weet niet waar te beginnen..
Toen jij het moeilijk had, heb jij contact gelegd met jouw vader. Ik weet dat er een hele periode is geweest dat je geen contact met hem had. Hoe lang had je hem niet gesproken en wat maakte dat je nu wel in contact met hem wilde komen?
Reactie plaatsen
Reacties