Ik moest ineens aan Schiphol denken toen ik jouw stuk las. Dan wil je zo'n loopband opgaan en dan hoor je voordat je de band opstapt een stem zeggen: " mind your steps". Heel irritant op zo'n moment, maar toch fijn dat je gewaarschuwd wordt. Ik denk Eva, dat " mind your steps" een advies van mij aan jou is. Natuurlijk begrijp ik dat je het liefste zou willen verdwijnen, naar een plek waar je niemand je kent en waar je opnieuw kan beginnen. Maar kan je dan, de balast uit je leven zomaar achter je laten? Of moet je na verloop van tijd weer je schepen achter je verbranden om ergens anders weer opnieuw te beginnen? Het is goed om stappen te gaan zetten, maar neem ze niet te rigoreus. Denk bij elke stap na welke gevolgen het gaat hebben voor jou en je dochters en of het je waard is. En als je het even helemaal niet meer ziet zitten dan ga je paardrijden aan het strand, met de wind in je haren en je ogen dicht galopperend en dan denk je even aan niets. En vanuit het niets komt uiteindelijk wel weer iets; gedachten die weer geordend kunnen worden om uiteindelijk de juiste keuzes te kunnen gaan maken.
Reactie plaatsen
Reacties